KUN SEVEN

Nowa podpórka skrzypcowa Kun Seven, od kanadyjskiego producenta Kun, oznacza odejście od tradycyjnego pojmowania podpórki. Kluczową innowacją podpórki jest oddzielenie szyny od gąbki – w przypadku tradycyjnej podpórki musi zajść kompromis pomiędzy najbardziej bezpiecznym a wygodnym ustawieniem. Kun Seven jest w pełni konfigurowalny aby instrumentalista nie musiał poddawać się temu kompromisowi: ułożenie gąbki, zmiana jej wysokości czy położenia i wiele innych.

Wewnętrzną część kompozytowego mostka można przedłużyć za pomocą mosiężnego zacisku. Gąbka pokryta jest tkaniną zabezpieczoną silikonem zapewniającą dodatkową przyczepność, natomiast wypełniona jest aluminiowym rdzeniem ułatwiającym manipulację kątem nachylenia.

Łącznik i mosiężna dźwignia mocują gąbkę do mostka, umożliwiając przesuwanie jej wzdłuż mostka. Aby uzyskać dodatkową wysokość, można dodawać specjalnie zaprojektowane bloczki, a stopniowe zmiany wysokości można wprowadzać za pomocą śrub nóżek. Mostek posiada również system numeracji, który pomaga użytkownikowi zapamiętać preferowane ustawienie.

Podpórka Kun Seven sprzedawana jest w zestawie z bloczkami regulacji wysokości, instrukcją oraz narzędziami do konfiguracji. Niebawem zostanie również dodany na stronę internetową KUN film instruktażowy by wspomóc w prawidłowym ustawieniu podpórki.

The Sound of Islay: skrzypce wykonane z beczki po whisky

Mieszkający w Szkocji Neil Campbell jest lutnikiem tworzącym skrzypce z alternatywnych materiałów. Łącząc swoją miłość do lutnictwa i whisky, jego najnowsze dzieło - skrzypce „Caol Ila”, powstało z beczki po whisky z destylarni Caol Ila.

Podczas wizyty na wyspie Islay, na której znajduje się kilka słynnych destylarni whisky, Campbell miał okazję skosztować 18-letniej whisky Caol Ila. Po powrocie do domu z zamysłem wykonania skrzypiec z beczki po whisky, odwiedził miejscowy sklep sprzedający beczki i natknął się na beczkę właśnie destylarni Caol Ila. Nazwa Caol Ila w tłumaczeniu oznacza „Dźwięk Islay” czyli odcinek wody między wyspą Islay a lądem.

Campbell zabrał się za rozbicie beczki i przygotowanie drewna do użycia. Ku jego początkowemu przerażeniu miernik wilgotności na klepkach wykazał zawartość wilgoci na poziomie 40%. Jednak po pozostawieniu drewna na noc odczyt wilgotności spadł do 10%. Wilgoć ta to w rzeczywistości whisky o mocy 65% - wyparowała przez noc.

Campbell określił pracę z beczką whisky jako prawdziwą radość - dobrej jakości tarcica ćwiartkowa, nasączona whisky, która za każdym razem, gdy jest cięta, wypełnia warsztat oparami.

Boczki oraz tylna płyta wykonane są z beczki po whisky natomiast przednia płyta wykonana jest ze 100-letniego świerku odzyskanego ze starego budynku szkoły. Obie płyty wykonane są z kilku pasków świerku i dębu, aby wizualnie naśladować beczkę.

Po spędzeniu setek godzin na czytaniu o lakierach, podkładach, tonach i gradacji z niemal rozczarowaniem Campbell stwierdza, że pomimo zrobienia prawie wszystkiego źle, instrument brzmi niesamowicie. Ma ciemny, ale dość chropowaty ton, jest głośny i nieprawdopodobnie wygodny.